วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย
ปีที่ 8 ฉบับที่ เดือน ตุลาคม - ปี พ.ศ. 2561

ไฟล์ ดาวน์โหลด

     1542959212-19HE003T.pdf

  

คชาชาญ เงินชุ่ม

CAS695

ชื่อผู้วิจัย   คชาชาญ เงินชุ่ม
ชื่อผู้ส่งวารสารร่วม/ที่ปรึกษา สถานะ
ผู้วิจัยร่วม
จักรกฤษณ์ วังราษฎร์2 วราภรณ์ บุญเชียง3
วารสารฉบับเต็ม


สาขา

สาขาวิทยาศาสตร์การแพทย์
ชื่อบทความ (ภาษาไทย) การมีส่วนร่วมตัดสินใจในการดูแลรักษาของผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิต
ชื่อบทความ (ภาษาอังกฤษ)
บทคัดย่อ ภาษาไทย การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจของผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิตในการดูแลรักษาผู้ป่วยโรคจิต โรงพยาบาลขุนยวม อำเภอขุนยวม
จังหวัดแม่ฮ่องสอน ประชากรศึกษา คือ ผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิต จำนวน 83 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ ประกอบด้วย 2 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 ข้อมูลลักษณะประชากรและข้อมูลการมาตรวจรักษา และส่วนที่ 2 แบบประเมินการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ โดยผู้ศึกษาแปลและดัดแปลงมาจาก Dyadic OPTION Scale
ผู้ศึกษาตรวจสอบความตรงของเครื่องมือได้ค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่างข้อคำถามกับจุดประสงค์แต่ละข้อคำถามมีค่า IOC มากกว่า 0.67 และ ตรวจสอบความเชื่อมั่นของเครื่องมือได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา เท่ากับ 0.88 ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษา พบว่า ผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิตมีสัดส่วนเพศหญิงใกล้เคียงกับเพศชาย อยู่ในช่วง 41-50 ปี มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 31.3 นับถือศาสนาพุทธมากถึงร้อยละ 79.5 ส่วนใหญ่สถานภาพสมรสร้อยละ 84.3 จบการศึกษาในระดับประถมศึกษามากที่สุด ร้อยละ 39.8 ประกอบอาชีพเกษตรกรประมาณร้อยละ 50 รายได้ของครอบครัวเฉลี่ยต่อปีมากที่สุดอยู่ในช่วงต่ำกว่า 50,000 บาท ร้อยละ 43.4 ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิตและผู้ป่วยโรคจิตนั้นเป็นสามี-ภรรยา มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 37.3 และมีจำนวนสมาชิกในครอบครัว 4 คน คิดเป็น ร้อยละ 31.3 ผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิตนำผู้ป่วยเข้ารับการรักษาโดยมีเป้าหมาย คือ การไปตรวจตามนัด มากกว่าการรักษาตามอาการของผู้ป่วย คิดเป็นร้อยละ 56.6 และ ร้อยละ 43.4 ตามลำดับ พบแพทย์ตรวจโรคทั่วไป คิดเป็นร้อยละ 63.9 ส่วนใหญ่นำผู้ป่วยโรคจิตเข้าพบผู้ทำการรักษา มากกว่า 1 ครั้ง ร้อยละ 88.0 และดูแลผู้ป่วยมากกว่า 5 ปี คิดเป็นร้อยละ 41.0 ในส่วนของผลการประเมินระดับการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ พบว่า ส่วนใหญ่ผู้ดูแลผู้ป่วยโรคจิตส่วนใหญ่ “เห็นด้วย” มากกว่า ร้อยละ 60.0 นอกจากประเด็นการได้รับการอธิบายถึงแหล่งข้อมูลที่แตกต่างกันเพื่อช่วยในการตัดสินใจ เช่น ใบปลิว เว็บไซต์ การติดต่อกับบุคคลอื่น และ ประเด็นการพิจารณาข้อได้เปรียบ เสียเปรียบและความเป็นไปได้ของผลลัพธ์ที่ได้จากทางเลือกต่างๆ ที่ผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิต “เห็นด้วย” ร้อยละ 51.9 และ ร้อยละ 59.0 ตามลำดับ เพศและรายได้เฉลี่ยต่อปีของครอบครัวผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิตมีการประเมินการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจในการรักษาไม่แตกต่างกัน ผู้ดูแลในครอบครัวกลุ่มอายุมากกว่า 50 ปีมีแนวโน้มการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจที่ต่ำกว่ากลุ่มอายุน้อยกว่า 50 ปี ระดับการศึกษาที่สูงกว่าประถมศึกษามีแนวโน้มการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจสูงกว่าระดับการศึกษาต่ำกว่าประถมศึกษา ผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิตกลุ่มสามี-ภรรยา ให้ความสำคัญต่อการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจมากกว่ากลุ่มอื่นๆ กลุ่มตรวจรักษาตามอาการผู้ป่วยมีแนวโน้มการมีส่วนร่วมการตัดสินใจที่สูงกว่ากลุ่มตรวจตามนัด กลุ่มพบแพทย์ตรวจโรคทั่วไปมีแนวโน้มการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจที่ต่ำกว่า กลุ่มพบแพทย์เฉพาะทางด้านจิตเวช และกลุ่มพบพยาบาลเวชปฏิบัติคลินิกสุขภาพจิต และการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเป็นระยะเวลามากกว่า 5 ปีมีแนวโน้มการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจที่ต่ำกว่าการดูแลน้อยกว่า 5 ปี
การศึกษานี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยโรคจิตมีส่วนร่วมในการตัดสินใจในการรักษา และเล็งเห็นถึงความสำคัญของกระบวนการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ แต่ควรมีการศึกษาเพิ่มเติมถึงการพัฒนาผลลัพธ์ทางคลินิกและการกำหนดนโยบายที่เหมาะสมในกระบวนการมีส่วนร่วมในการรักษาของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคจิตอย่างมีประสิทธิภาพต่อไป
คำสำคัญ
บทคัดย่อ ภาษาอังกฤษ The purpose of this descriptive study was to evaluate the shared decision making of family caregivers of patients with psychosis in Khunyuam hospital, Khunyuam district, Mae Hong Son province. A study population was selected from family caregivers and 83 cases were included as a sample. Data was collected by the interviewer, and the interview consisted of two parts. Part 1 consisted of population characteristics and treatment information, and Part 2 was an evaluation form about the shared decision making of family caregivers of patients with psychosis by translation and adaptation from the dyadic OPTION Scale. The content validity was based on the Index of Item-Objective Congruence (IOC) and were questions scoring more than 0.67. The reliability obtained by Cronbach’s alpha coefficient was 0.88. Data were analyzed using descriptive statistics including: frequency, percentage, average and standard deviation.
The findings showed that the samples of female gender were similar to male most (31.3%) who were from the age of 41 to 50 years, most of them were Buddhists (79.5%) and married (84.3%), and most of them graduated from primary school (39.8%). In addition, about 50% were farmers, the average annual household income was less than 50,000 baht (43.4 %), the relationship between family caregivers and psychiatric patients was mostly the spouse (37.3%), and the number of families with four members accounted for 31.3%. Family caregivers who brought patients into treatment with the goal of a follow up rather than treating patients were 56.6% and 43.4%, respectively, and those who visited with a general practitioner were 63.9%. The family caregivers who brought the patient to treatment more than once was 88.0%, and family caregivers caring for the patient for more than five years accounted for 41.0%. The results of the levels of shared decision making of family caregivers showed that most family caregivers "agree" at more than 60.0%. In regard to the statements, “Different sources of information (e.g. leaflets, websites, contact with other people) to help make the decision were offered” and “The advantages, disadvantages and possible outcomes of options were discussed,” family caregivers wrote "agree" to 51.9% and 59.0%, respectively. Gender and family income having a level of shared decision making were not different. Family caregivers older than 50 years had a level of shared decision making lower than those younger than 50 years. Those with a higher education level had a level of shared decision making higher than those with a lower education level. Husband-wife group family caregivers paid attention to shared decision making more than the other groups. The symptom treatment group had a level of shared decision making higher than the follow-up group. The general practitioners group had a level of shared decision making lower than the psychiatrist group and nurse practitioners practicing mental health clinics group. The care of patients with psychosis of more than five years had a level of shared decision making lower than the care of patients with psychosis with less than five years.
This study clearly shows that family caregivers are involved in shared decision making and recognize the importance of the process involved in shared decision making. However, there should be further studies on the development of clinical outcomes by the shared decision making process and determining appropriate policies in the process of shared decision making of the family caregivers of patients with psychosis
The purpose of this descriptive study was to evaluate the shared decision making of family caregivers of patients with psychosis in Khunyuam hospital, Khunyuam district, Mae Hong Son province. A study population was selected from family caregivers and 83 cases were included as a sample. Data was collected by the interviewer, and the interview consisted of two parts. Part 1 consisted of population characteristics and treatment information, and Part 2 was an evaluation form about the shared decision making of family caregivers of patients with psychosis by translation and adaptation from the dyadic OPTION Scale. The content validity was based on the Index of Item-Objective Congruence (IOC) and were questions scoring more than 0.67. The reliability obtained by Cronbach’s alpha coefficient was 0.88. Data were analyzed using descriptive statistics including: frequency, percentage, average and standard deviation. The findings showed that the samples of female gender were similar to male most (31.3%) who were from the age of 41 to 50 years, most of them were Buddhists (79.5%) and married (84.3%), and most of them graduated from primary school (39.8%). In addition, about 50% were farmers, the average annual household income was less than 50,000 baht (43.4 %), the relationship between family caregivers and psychiatric patients was mostly the spouse (37.3%), and the number of families with four members accounted for 31.3%. Family caregivers who brought patients into treatment with the goal of a follow up rather than treating patients were 56.6% and 43.4%, respectively, and those who visited with a general practitioner were 63.9%. The family caregivers who brought the patient to treatment more than once was 88.0%, and family caregivers caring for the patient for more than five years accounted for 41.0%. The results of the levels of shared decision making of family caregivers showed that most family caregivers "agree" at more than 60.0%. In regard to the statements, “Different sources of information (e.g. leaflets, websites, contact with other people) to help make the decision were offered” and “The advantages, disadvantages and possible outcomes of options were discussed,” family caregivers wrote "agree" to 51.9% and 59.0%, respectively. Gender and family income having a level of shared decision making were not different. Family caregivers older than 50 years had a level of shared decision making lower than those younger than 50 years. Those with a higher education level had a level of shared decision making higher than those with a lower education level. Husband-wife group family caregivers paid attention to shared decision making more than the other groups. The symptom treatment group had a level of shared decision making higher than the follow-up group. The general practitioners group had a level of shared decision making lower than the psychiatrist group and nurse practitioners practicing mental health clinics group. The care of patients with psychosis of more than five years had a level of shared decision making lower than the care of patients with psychosis with less than five years. This study clearly shows that family caregivers are involved in shared decision making and recognize the importance of the process involved in shared decision making. However, there should be further studies on the development of clinical outcomes by the shared decision making process and determining appropriate policies in the process of shared decision making of the family caregivers of patients with psychosis
Keyword Shared Decision Making, Family Caregivers, Patients with Psychosis